Koike Hiroshi jest założycielem Pappa TARAHUMARA (1982–2012). Napisał, wyreżyserował i ułożył choreografię do 55 produkcji Pappa TARAHUMARA, prowadząc całe pokolenie w japońskich sztukach scenicznych do przekraczania granic gatunków w aktorstwie, tańcu, sztuce i muzyce. W 2012 roku uruchomił projekt pod nazwą Hiroshi Koike Bridge Project (HKBP), którego misją jest realizacja we współpracy z innymi artystami przedsięwzięć opartych na edukacji, popularyzacji i kreatywności. W ramach HKBP Koike napisał, wyreżyserował i ułożył choreografię do 21 produkcji w całej Azji. Reżyser tworzył w 10 krajach, a jego spektakle zostały wystawione w ponad 40. Był zapraszany do współpracy z artystami z całego świata. W jego warsztatach, koncentrujących się na odzyskiwaniu ciała fizycznego, brali udział zawodowi artyści jako część szkolenia aktorskiego, a także publiczność w Japonii i za granicą w ramach rozwijania kreatywności. Pełnił funkcję dyrektora artystycznego Fundacji Kulturalnej w Tsukubie, przewodniczącego Azjatyckiego Forum Sztuk Performatywnych oraz członka Komitetu Fundacji Japońskiej (2005–2011). Wykłada na Uniwersytecie Sztuki Musashino, gdzie jako pierwszy reżyser teatralny został powołany na Wydział Scenografii, Wystawiennictwa i Projektowania Ubioru. Jest również dyrektorem i założycielem Instytutu Sztuk Performatywnych, instytucji edukacyjnej kształcącej artystów oraz autorem dwóch książek. Jedna z nich to zbiór esejów na pograniczu sztuki i socjologii Słuchaj głosu ciała(Listen to the Voice of the Body), a druga, zatytułowana Teoria sztuk performatywnych –„Fūshi Kaden” XXI wieku (Performing Arts Theory – Fūshi Kaden for the 21st Century), przedstawia jego teorię reżyserii. Pierwsza antologia jego sztuk Podróż w noc i koniec świata (Journey to Night and the End of the World) ukazała się w 2018 roku.
