Ero-Nites
Woman Hell Song: Shakuhachi Benten / Onna jigoku uta: Shakuhachi benten
reż. Watanabe Mamoru
Japonia 1970, 76’
Napisy: polskie i angielskie
Wyjęta spod prawa Okayo, znana również jako Benten przez tatuaż buddyjskiej bogini miłości na swoich plecach, jest ścigana przez oprawców, którzy chcą zdobyć jej tatuaż jako trofeum. Kobieta odnajduje bezpieczną przystań w ramionach tajemniczego flecisty Seigaku, który sam nosi tatuaż Kisshoten, bogini bogactwa.
Poetycki symbolizm, imponujące panoramiczne kompozycje oraz hipnotyzujące zastosowanie częściowej koloryzacji sprawiły, że Piekielna pieśń kobiety: Shakuhachi Benten była jedną z kilku owocnych produkcji powstałych we współpracy ze scenarzystą Yamatoyą Atsushim (tutaj występującym pod pseudonimem Wataru Hino), reżyserem Dmuchanych lalek z pustkowi (1967) i jednym z anonimowych autorów scenariusza do filmu Namaszczony do zabijania (1967) Suzukiego Seijuna. Inspirowana popularną w latach 60. serią o kobiecie z yakuzy, Czerwona Peonia: Zobowiązanie hazardzisty studia Toei z Fuji Junko w roli głównej, produkcja była kontynuacją Benten – nikczemna morderczyni mężczyzn (1969), tytułu, który jak wiele z gatunku pinku eiga powstałych w tym okresie, jest obecnie uważany za zaginiony. Piekielna pieśń kobiety: Shakuhachi Benten przetrwała do dziś jedynie dzięki temu, że Watanabe, który wyprodukował ją w swej firmie Kanto Eihai, zachował własną kopię filmu.
Watanabe Mamoru
Urodzony w Tokio 13 marca 1931 r., należy – obok Wakamatsu Kōjiego, Yamamoto Shinyi i Mukaia Kana – do pierwszej fali reżyserów, którzy zyskali sławę już na samym początku historii „różowych” filmów. Jako syn właściciela lokalnego kina, przyszły reżyser rozwinął w sobie zamiłowanie do kinematografii już w młodym wieku. Watanabe porzucił studia na Uniwersytecie Waseda i zaczął pracować jako aktor, scenarzysta oraz asystent reżysera w telewizji, zanim zadebiutował swoim „różowym” filmem Lafirynda (1965). Zniewolona wdowa (1967) jest najstarszą zachowaną produkcją spośród ponad dwustu „różowych” filmów, które nakręcił. Film został wypuszczony w Ameryce Północnej w późnych latach 60. i zapewnił jedną z pierwszych ról przyszłej aktorce porno z erotycznej serii Nikkatsu Roman Porno, Naomi Tani.
Choć Watanabe wyprodukował kilka popularnych komercyjnych filmów, m.in. Karmazynowy kwiat lotosu (1993), w którym wystąpił Yakusho Kōji, reżyser nigdy nie zyskał sławy poza swoimi osiągnięciami w kinie erotycznym. Watanabe nakręcił swój ostatni film erotyczny, Pożegnalny prezent, w 2008 roku. Zmarł na raka w wieku 82 lat 24 grudnia 2013 r. podczas wstępnych prac nad filmem Statek bogactw: Równoleżnik pożądania (2014). Produkcja została dokończona przez Ikawę Kōichirō, reżysera kompleksowego filmu dokumentalnego w dziesięciu częściach na temat twórczości zmarłego kolegi, Mamoru Watanabe: Dokument autobiograficzny (Watanabe Mamoru: Jidenteki dokyumentarii).
Wybrana filmografia
1969 Benten – nikczemna morderczyni mężczyzn / Otoko goroshi gokuaku benten / Despicable Man-killing Benten
1970 Miasto sekretnych gorących źródeł: Nocna rozgwiazda / Maruhi yu no machi: yoru no hitode / Secret Hot Spring Town: Nightly Starfish
1970 Nienormalny seks: Gwałt ostateczny / Ijō seiai: ashita-naki book / Abnormal Eros: Assault with no Tomorrow
1982 Ciasno związane: Tortura w białym mundurku / Kinbaku byakui gōmon / Tightly Bound White Uniform Torture
1984 Hotel miłości: Brak wolnych miejsc / Rabu hoteru: tadaima manjitsu / Love Hotel: No Vacancies
Twórcy
reżyseria: Watanabe Mamoru
scenariusz: Yamatoya Atsushi
zdjęcia: Ikeda Seiji
montaż: Miyata Fumio
muzyka: Hayashi Ikutarō
obsada: Katori Tamaki, Tatsumi Noriko, Aoyama Rima, Kokubu Jirō, Hino Shinji, Nogami Masayoshi, Mutō Shūsaku, Yoshida Jun
producent: Asakura Daisuke, Keiko Satō
produkcja: Kanto Eihai
język: japoński
barwa: cz.-b.
