W młodości Tang Shu-wing studiował prawo w Hongkongu, a następnie teatrologię na Uniwersytecie Sorbonne-Nouvelle w Paryżu. Duży wpływ wywarł na niego teatr fizyczny, taniec, a także sztuki wizualne. Podróżował do Indii, aby przeżyć duchową formację. Jego prace zawierają zarówno cechy tradycyjne, jak i współczesne, co jest wynikiem jego wielokulturowych doświadczeń. Media nazywają go „jednym z najbardziej utalentowanych reżyserów teatralnych Hongkongu”.W 1997 roku Tang założył grupę No Man’s Land, która miała na celu zbadanie różnych form ekspresji teatralnej. Wyreżyserował Trzy kobiety w delcie Rzeki Perłowej (Three Women in Pearl River Delta; 1997), Milenijną autopsję (Millennium Autopsy; 1999), Zanim się poznaliśmy (The Hour We Knew Nothing of Each Other; 2000) i Deathwatch (2002). W latach 2004–2011 Tang Shu-wing pracował na Hongkońskiej Akademii Sztuk Performatywnych, gdzie w ciągu 5 lat awansował z wykładowcy na dziekana Szkoły Aktorskiej. W międzyczasie wyreżyserował spektakle: Fedra (2005), Hamlet (2006) i Księżniczka Chang Ping (2007) oraz wyszkolił dla instytucji wielu nowych wykonawców.
W 2011 roku Tang założył Tang Shu-wing Theatre Studio, z zamiarem tworzenia różnorodnych dzieł. Zatrzymanie (Detention; 2011), dramat niewerbalny, został wystawiony łącznie 127 razy i dotarł do 25 tysięcy odbiorców. Spektakl Thunderstorm (2012) został nazwany „idealnym połączeniem tańca i dramatu”. Wystawił Tytusa Andronikusa (2012) i Makbeta (2015) (przemianowanego na Tragedię Makbeta w 2019 roku) i został pierwszym reżyserem z Hongkongu, który wystawił sztuki Szekspira po kantońsku w The Globe Theatre. Makbet odbył tournée po sześciu europejskich miastach w 2017 roku i był wystawiany na festiwalach: Guangdong-Hong Kong-Macao Greater Bay Area Culture and Arts Festival, Hong Kong 2019 – A Cultural Extravaganza w Szanghaju oraz Hong Kong Week w Tajpeju. Tytus Andronikus 2.0 (2009), ucieleśnienie teatru fizycznego i minimalistycznej estetyki, wciąż odbywa tournée.
Tang reżyserował także opery. Niektóre z nich to: Król Artur (2009), Les contes d’Hoffmann (2018) w Hongkońskiej Akademii Sztuk Performatywnych oraz Datong (2015) na Festiwalu Sztuki w Hong Kongu, który był pokazywany podczas obchodów 20. rocznicy powrotu Hongkongu do Ojczyzny w Londynie. Jego publikacje: Analiza i refleksje nad teoriami aktorskimi Meyerholda (Analysis and Reflections on the Theories of Acting of Meyerhold), Tytus Andronikus – podejście w estetyce minimalistycznej i teatrze fizycznym (Titus Andronicus – Approach in Minimalistic Aesthetics & Physical Theatre) oraz Zatrzymanie – z ciekawości (Detention – Out of Curiosity) pokazują, że potrafi dzielić się swoim doświadczeniem również poprzez pisanie.Uczestniczył w wielu przedsięwzięciach publicznych, m.in. w Wydziale Rekreacji i Usług Kulturalnych, Panelu Konsultacyjnym przy Urzędzie Kultury Okręgu West Kowloon, Radzie Rozwoju Sztuki w Hongkongu, Hongkońskim Zespole Tańca oraz Komisji ds. Współpracy Kulturalnej między Hongkongiem a Tajwanem.
