KAMOME-ZA (Japonia)
Satō Makoto
Saitō Shigeo
Shima Takeshi
Iina Naoto
Imamura Azusa
Suzuki Akitomo
E-RUN
Fueda Uichirō, Shimizu Kanji, Nishimura Takao, Sun Jing, Tang Qin
2012
83 minuty (cz. 1), 76 minut (cz. 2)
O spektaklu
Blizny minionych wieków historii i nadzieja na setki lat w przyszłości.To już drugi rok trzyletniego projektu, który rozpoczął się w 2011 roku i ma na celu zbadanie potencjału sztuki i kultury, obecnie i w przyszłości, poprzez tradycję japońskich i chińskich artystów teatralnych i badaczy. Danny Yung (Hongkong), jeden z czołowych reżyserów współczesnego teatru w Japonii i Chinach, oraz Satō Makoto (dyrektor artystyczny teatru ZA Kōenji) współpracowali z wykonawcami teatru nō oraz opery kunqu nad Igraszkami duchów autorstwa Kuo Pao Kuna z Singapuru – dramaturga, który zwraca uwagę na pojednanie i współistnienie we współczesnej historii Azji. Jako kulminacyjny punkt tego procesu spektakl zostanie wystawiony w tym roku w Singapurze i Japonii, w 10. rocznicę śmierci Kuo Pao Kuna.Chaotyczny świat duchów, w którym przenika się to, co materialne i nadprzyrodzone. Pięć dusz (generał, matka, żołnierz, córka i poeta), które straciły życie na wojnie z dala od domu i wciąż błąkają się po ziemi, zbiera się, aby pomówić o swojej trudnej przeszłości i tęsknocie za rodzinnymi stronami. Generał jest obwiniany przez pozostałe cztery duchy o prowadzenie działań wojennych, lecz ostatecznie okazuje się, że one również miały w tej wojnie swój udział. Sztuka ta zrodziła się z działań artysty w ostatnich latach jego życia, w których starał się, poprzez wywiady z ofiarami wojny na Pacyfiku w Japonii, na nowo przeanalizować okrucieństwa wojny jako kwestię dotyczącą korzeni ludzkości, wykraczającej poza obraz ofiar i sprawców.
KAMOME-ZA
KAMOME-ZA to prywatny zespół teatralny kierowany przez Satō Makoto, upartego i wiecznie niezadowolonego twórcę. Od momentu powstania w 1990 roku konsekwentnie kontynuuje swoją skromną działalność w nurcie małego teatru, opowiadając się za „teatrem ultrasprywatyzowanym”. Jego celem jest pozostawienie niewielkich niczym zadrapania paznokciem śladów w środowisku teatralnym, które można nazwać „teatrem tokijskim”.
Satō Makoto
Dramaturg, reżyser teatralny, przedstawiciel Wakabachō Wharf. W połowie lat 60. jedna z czołowych postaci japońskiego ruchu małych teatrów i teatru awangardowego, twórca Gekidan Kuro Tento (Czarny Namiot). Obecnie, oprócz reżyserowania szerokiej gamy produkcji scenicznych, czynnie angażuje się w dyskusję i praktyki dotyczące granic między teatrem a społeczeństwem, szkoląc młodych adeptów sztuki teatralnej. W ostatnich latach poświęcił się tworzeniu alternatywnych sieci kontaktów w sztukach scenicznych z sąsiednimi miastami w różnych regionach Eurazji. Pełni funkcję dyrektora artystycznego ZA-KŌENJI Public Theatre w Tokio oraz jest przedstawicielem Wakabachō Wharf.
Kuo Pao Kun
Czołowy chiński dramaturg i reżyser. Urodził się w Chinach w 1939 roku, a w 1949 roku zamieszkał w Singapurze. Otrzymał wykształcenie w języku mandaryńskim i angielskim. Od 1963 roku studiował w Państwowej Szkole Teatralnej w Sydney, a w 1965 roku założył Szkołę Sztuk Scenicznych w Singapurze. Jako pedagog wykształcił wielu utalentowanych, młodych singapurskich artystów teatralnych, a także był aktywnie zaangażowany w produkcję licznych wybitnych spektakli teatralnych, w tym jednego, przez który został aresztowany z powodu poruszenia tematów społecznych. Jego sztuki, napisane po chińsku i angielsku, rozpowszechniano w Azji, Australii i Europie, gdzie spotkały się z dużym uznaniem. Do jego najważniejszych dzieł zalicza się: The Coffin Won’t Fit (1984), No Parking on Odd Days (1986), Strange Girl and Funny Old Tree (1989) oraz Descendants of Admiral Eunuch(1995). Zmarł w 2002 roku.
