Pappa TARAHUMARA (Japonia)
Koike Hiroshi
Koike Hiroshi
Koike Hiroshi, Fukushima Naomi, Kondō Keiichi
Hamai Kōji, Isomoto Ryōichi
Sugaya Masahiro, Nakamura Akikazu, Yagi Michiyo
Sasaki Naruaki
Tanaka Masato, Matsushima Makoto, Miyaki Aki
Moriwaki Hiroyuki
Sekine Yukiko
Ogawa Mariko, Matsushima Makoto, Suzuki Mio, Shirai Sachiko, Nuihara Hiroko, Miura Hiroyuki, Kobayashi Nobue, Okano Takako, Teranishi Ai, Sekiguchi Makie, Nakamura Masaki, Yeung Chi Kuk
1997
100 minutes
O spektaklu
To opowieść o morzu i bocznych uliczkach.Statek na horyzoncie przedstawia życie różnych ludzi i krajobrazy nadmorskiego miasteczka. Motyw ten został zainspirowany rodzinną miejscowością reżysera, Koike Hiroshiego. Widzowie zostaną zabrani w podróż po kulturze Japonii. Statek na horyzoncie był wystawiany na deskach najlepszych teatrów na świecie podczas swoich licznych międzynarodowych tournée. Motyw nawiązuje do nadmorskiego miasteczka z lat 60., które przypomina rodzinną miejscowość reżysera Koike Hiroshiego. „Statek” łączy miasto ze światem zewnętrznym i jest symbolem wyjścia. „Statkowi” powierzono proste i niespełnione ludzkie pragnienie ucieczki, jednocześnie przedstawiając z poetyckim sentymentem nostalgiczne, nadmorskie miasteczko. Statek przepływa powoli. Słup stojący na środku sceny przypomina jednocześnie maszt statku i tyczkę stojącą na szkolnym boisku. Wokół rozbrzmiewają nostalgicznie śpiewające głosy. Ludzie ubrani są monochromatycznie. Stłumiony ruch staje się ostatecznie intensywnym tańcem, a scena przemienia się w przestrzeń wokalną.Kobieta jedząca jabłko. Nawoływania sprzedawcy sfermentowanej soi. Widok sali lekcyjnej. Podejrzany mężczyzna tańczący z lalką. Każdego dnia na ich twarzach widać głęboko skrywane emocje. Dokąd idziecie, skoro nigdzie nie możecie pójść? Lecz ludzie wciąż powoli stawiają swoje kroki.
Pappa TARAHUMARA
Zespół Pappa TARAHUMARA został założony w 1982 roku przez reżysera Koike Hiroshiego i zajmował się sztukami performatywnymi. Rozwiązano go w 2012 roku. To, co sprawiło, że Pappa TARAHUMARA tak się wyróżniał na tle innych zespołów teatralnych, to jego elastyczność i synergiczna metoda procesu twórczego. Zespół wykorzystywał w swoich występach taniec, zabawę, muzykę i sztukę, przyciągał licznych odbiorców i był rozpoznawalny na arenie międzynarodowej. Utalentowani artyści z różnych dziedzin gromadzili się w Pappa TARAHUMARA, aby co roku tworzyć niezwykłą produkcję. W każdej z nich zawarto własny sposób postrzegania świata przez reżysera.
Koike Hiroshi
Założyciel Pappa TARAHUMARA (1982–2012). Napisał, wyreżyserował i ułożył choreografię do 55 produkcji Pappa TARAHUMARA, prowadząc całe pokolenie w japońskich sztukach scenicznych do przekraczania granic gatunków w aktorstwie, tańcu, sztuce i muzyce. W 2012 roku uruchomił projekt pod nazwą Hiroshi Koike Bridge Project (HKBP), którego misją jest realizacja we współpracy z innymi artystami przedsięwzięć opartych na edukacji, popularyzacji i kreatywności. W ramach HKBP Koike napisał, wyreżyserował i ułożył choreografię do 21 produkcji w całej Azji. Reżyser tworzył w 10 krajach, a jego spektakle zostały wystawione w ponad 40. Był zapraszany do współpracy z artystami z całego świata. W jego warsztatach, koncentrujących się na odzyskiwaniu ciała fizycznego, brali udział zawodowi artyści jako część szkolenia aktorskiego, a także publiczność w Japonii i za granicą w ramach rozwijania kreatywności. Pełnił funkcję dyrektora artystycznego Fundacji Kulturalnej w Tsukubie, przewodniczącego Azjatyckiego Forum Sztuk Performatywnych oraz członka Komitetu Fundacji Japońskiej (2005–2011). Wykłada na Uniwersytecie Sztuki Musashino, gdzie jako pierwszy reżyser teatralny został powołany na Wydział Scenografii, Wystawiennictwa i Projektowania Ubioru. Jest również dyrektorem i założycielem Instytutu Sztuk Performatywnych, instytucji edukacyjnej kształcącej artystów oraz autorem dwóch książek. Jedna z nich to zbiór esejów na pograniczu sztuki i socjologii Słuchaj głosu ciała(Listen to the Voice of the Body), a druga, zatytułowana Teoria sztuk performatywnych – „Fūshi Kaden” XXI wieku (Performing Arts Theory – Fūshi Kaden for the 21st Century), przedstawia jego teorię reżyserii. Pierwsza antologia jego sztuk Podróż w noc i koniec świata (Journey to Night and the End of the World) ukazała się w 2018 roku.
