Retrospektywa: Inoue Umetsugu
Hong Kong Nocturne / Xiang jiang hua yue ye
reż. Inoue Umetsugu
Hongkong 1967, 129’
Napisy: polskie i angielskie
Trzy siostry – Chuen-chuen (Cheng Pei-pei), Ting-ting (Chin Ping) i Tsui-tsui (Lily Ho) – wykonują numery taneczno-wokalne podczas pokazów magicznych ich ojca (Chiang Kuang-chao) w hongkońskich nocnych klubach. Choć to ich występy stanowią główną atrakcję pokazów, ojciec zawłaszcza ich pieniądze z wypłaty i przeznacza je na manipulującą nim utrzymankę. Nie mogąc dłużej znieść zachowania ojca, córki opuszczają go, by podążyć za swoimi marzeniami. Chuen-chuen wychodzi za kompozytora (Peter Chen Ho) i dołącza do jego trupy planującej przygotowanie wielkiego show transmitowanego w telewizji. Ting-ting rozpoczyna pracę i naukę w szkole baletowej kierowanej przez surowego dyrektora. Tsui-tsui wyrusza do Japonii z narzeczonym obiecującym jej karierę w branży filmowej, lecz na miejscu odkrywa, że mężczyzna jest oszustem pozyskującym atrakcyjne kobiety dla twórców filmów pornograficznych. Jakiś czas później rodzi się plan ponownego wspólnego występu sióstr. Czy do niego dojdzie?
Melodramatyczny musical z komediowymi elementami był drugim filmem, jaki Inoue Umetsugu zrealizował dla hongkońskiej wytwórni Shaw Brothers po nawiązaniu z nią współpracy w 1966 roku. Tak jak Król perkusistów (1967) i Hongkong: Rapsodia (1968), Hongkong: Nokturn był remakiem filmu, który wcześniej reżyser zrealizował w Japonii – Nocy, w którą chcemy tańczyć z 1963 roku, wyprodukowanej przez Shōchiku. Nowoczesny musical – wyraźnie kontrastujący z wcześniejszymi hongkońskimi filmami operowymi – był jednym z gatunków forsowanych wówczas przez Run Run Shawa w zarządzanej przez niego wytwórni. Pracując nad Hongkong: Nokturn Inoue nie tylko zaadaptował do gustów widowni z Hongkongu i Azji Południowo-Wschodniej swój japoński film, ale i czerpał inspiracje z amerykańskich musicali. Widownia z pewnością dostrzeże w nim nawiązania choćby do kultowej komedii muzycznej Mężczyźni wolą blondynki. Niedługo po realizacji filmów Hongkong: Nokturn i Hongkong: Rapsodia Inoue stworzył zresztą na polecenie Run Run Shawa nieformalny remake Jak poślubić milionera (1953) – Pogoń za milionerem (1969).
Dawid Głownia
Inoue Umetsugu
Inoue Umetsugu (1923-2010) był niezwykle płodnym, nawet jak na standardy japońskiej branży filmowej, twórcą – wyreżyserował 115 filmów kinowych i ponad 150 produkcji telewizyjnych, napisał też ponad 100 scenariuszy. Choć pracował w różnych gatunkach – od dramatów, przez kryminały w duchu noir, po jidai-geki – szczególnie upodobał sobie filmy muzyczne, z których dziś jest najbardziej znany. Pracował dla wszystkich z powojennej „wielkiej szóstki” japońskich wytwórni, największe triumfy święcił jednak w Nikkatsu, gdzie przyczynił się do wypracowania formuły Nikkatsu Action. W latach 1966-1971 zrealizował 17 filmów dla hongkońskiej wytwórni Shaw Brothers.
Wybrana filmografia
1952 Koi no ōen danchō
1954 Kanpai! Jogakusei
1959 Tokyo no kodoku
1963 Makkanā koi no monogatari / Tale of Scarlet Love
1967 Qing chun gu wang / King Drummer
1971 Kawaii akujo / Lill, My Darling Witch
Twórcy
reżyseria: Inoue Umetsugu
scenariusz: Inoue Umetsugu
zdjęcia: Nishimoto Tadashi
montaż: Chiang Hsing-lung
muzyka: Hattori Ryōichi
obsada: Paul Chang Chung, Chan Hei, Chao Hsin-yen, Cheng Kang-yeh, Cheng Pei-pei, Chiang Kuang-chao, Chin Ping, Tina Fei Chin, Fan Dan, Lily Ho, Peter Chen Ho, Ku Feng, Li Hao, Ling Yun, Li Yunzhong, Lui Ming, Ouyang Sha-fei, Tien Feng, Tien Shun, Wu Chun-li, Wu Wei, Yueh Hua
producent: Run Run Shaw
produkcja: Shaw Brothers Studio
język: mandaryński
barwa: kolor
