Ero-Nites
Blue Film Woman / Burū firumu no onna
reż. Mukai Kan
Japonia 1969, 80’
Napisy: polskie i angielskie
Mężczyzna odnosi porażkę na rynku giełdowym i tonie w długach u lichwiarza-pijawki Uchiyamy. Żona dłużnika zatrudnia się u wierzyciela, aby wydłużyć czas spłaty pożyczki. Jej zadaniem jest dotrzymywanie towarzystwa upośledzonemu umysłowo synowi lichwiarza. Kobieta ginie jednak pod kołami samochodu, przez co jej mąż popada w rozpacz i chorobę. Spłata długu spada na córkę, która pracuje jako tancerka w nocnym klubie.
Jako jeden z pierwszych w pełni kolorowych filmów nurtu pinku eiga, Kobieta z błękitnego filmu zdaje się nadrabiać stracony czas. Od pierwszego kadru ekran eksploduje szaleńczymi, głęboko nasyconymi barwami, podczas gdy napisy pojawiają się na klatkach z imitacji „błękitnego” (erotycznego) filmu, wyświetlanych na nagim ciele gwiazdki produkcji, debiutantki Hashimoto Miki. Ekran jest zalewany pryzmatycznymi plamami podstawowych barw, czerwieni i błękitów, a temu wszystkiemu towarzyszy psychodeliczna ścieżka dźwiękowa zdominowana przez bongosy i sitary.
Mukai Kan
Urodzony 16 października 1937 roku w Mandżurii Mukai Kan był jednym z pionierów w nurcie pinku eiga, wraz ze współczesnymi sobie Wakamatsu Kōjim i Watanabe Mamoru. Swoją karierę zaczynał od filmów PR-owych i edukacyjnych dokumentów, debiutując obrazem Dwóch chłopców (Futari no shōnen, 1962). Jego pierwszy „różowy” film, zbiór trzech opowieści o tematyce erotycznej zatytułowany Ciało (Niku, 1965) był dystrybuowany w wielu krajach poza Japonią, w tym w Niemczech i Wielkiej Brytanii.
Mukai ma w swoim reżyserskim dorobku prawie 150 pozycji, a jako producent był zaangażowany w jeszcze więcej projektów. W 1979 założył studio Shishi Production, które produkowało filmy między innymi dla Nikkatsu, Shintōhō oraz ENK. Swoje umiejętności mogło szlifować tam kilku reżyserów, którzy później odnieśli sukces w głównym nurcie, na przykład Takita Yojirō, Zeze Takahisa czy Satō Hisayasu. W latach 90. Mukai zaczął robić filmy przeznaczone prosto do dystrybucji wideo, a później bardziej osobiste projekty, jak Na zachód (Nishi e, 1997), który był reklamowany jako „pierwszy w Japonii film drogi o babci”, Rodzinne miasto (Furusato, 1999), Ostatni taniec (2001) oraz Zjazd klasowy (Dōsōkai, 2004). Zmarł 9 czerwca 2008 roku w wieku 70 lat.
Wybrana filmografia
1965 Ciało / Niku / Flesh
1968 Pamiętnik ekscesów młodej dziewczyny: Kobieta / Bōkō shōjo nikki: mesu / Assault Young Girl Diary: Female
1971 Wiosna, lato, jesień, zima: Cielesny futon / Shunkashūtō: Niku futon / Spring, Summer, Autumn, Winter: Flesh Futon
1975 Głębokie gardło w Tokio / Tōkyō dīpu surōto fujin / Deep Throat in Tokyo
1978 Zakazane pętanie żony / Hakkin shibari fujin / Sale Prohibited Bound Wife
Twórcy
reżyseria: Mukai Kan
scenariusz: Sō Yutaka
zdjęcia: Hamano Masayuki
obsada: Hashimoto Miki, Kawatō Keisuke, Mizumori Reo, Koyanagi Rika, Kawaguchi On, Shima Ryūji, Sawada Minoru, Sone Shūsuke, Nangoku Tarō, Yoshioka Ichirō, Ōsugi Junko, Ono Tamotsu, Fuji Mitsugu, Furuoka Ichirō, Uchida Takako, Ōsugi Kumi
producent: Asakura Daisuke, Suzuki Minoru
produkcja: Asakura Production, Kokuei Company
język: japoński
barwa: kolor
