Ichiko Aoba to japońska piosenkarka folkowa i autorka tekstów. Urodziła się w Urayasu w prefekturze Chiba, a wychowała w prefekturze Kioto w Japonii. Wydaje muzykę we własnej wytwórni, hermine. Jej głównym instrumentem jest gitara, która stanowi podstawę większości kompozycji. Artystka gra jednak również na pianinie, klarnecie, akordeonie i flecie. Aoba znana jest z akustycznego brzmienia i pisania piosenek inspirowanych marzeniami sennymi.
Po stworzeniu własnej wytwórni, hermine, w zeszłym roku z okazji dziesiątej rocznicy działalności muzycznej wydała najbardziej złożone i satysfakcjonujące dzieło w swojej karierze, album Windswept Adan z 2020 roku. Choć odbiorcy na Zachodzie dopiero dowiadują się o jej istnieniu, osiągnięcia Aoby są niepodważalne. Współtworzyła na przykład ścieżkę dźwiękową do gry The Legend of Zelda: Link's Awakening, została nazwana inspiracją przez Owena Palletta („Żaden muzyk nie zaskoczył mnie tak, jak Ichiko Aoba”) i współpracowała z takimi artystami jak Haruomi Hosono, Cornelius (który poznał ją zaledwie dwa lata po tym, jak po raz pierwszy wzięła gitarę do ręki i był pod ogromnym wrażeniem), Ryūichi Sakamoto, a ostatnio Mac DeMarco.
Kultowy głos Aoby i jej gra na gitarze klasycznej są natychmiast rozpoznawalnymi, ponadczasowymi brzmieniami. Windswept Adan, pomyślany jako ścieżka dźwiękowa do fikcyjnego filmu, buduje swój własny świat dzięki szeroko zakrojonej koprodukcji i aranżacjom Tarō Umebayashiego, które „przypominają kompozycje Marka Mothersbaugha dla Wesa Andersona lub filmowe dokonania amerykańskiego kompozytora Jhereka Bischoffa” (Bandcamp). To historia młodej dziewczyny wysłanej na wyspę Adan, gdzie nie istnieją słowa. Chociaż międzynarodowi słuchacze Ichiko Aoby mogą nie rozumieć śpiewanych przez nią tekstów i pomimo kluczowego znaczenia warstwy lirycznej w jej twórczości, fakt jak głęboko odbiorcy potrafią przeżywać te utwory stanowi świadectwo mocy, którą ma Aoba. Otwierający album utwór Prologue przenosi słuchacza wprost na wyspę Adan dzięki dźwiękom dzwonków, ptaków i nagraniom morza, które Aoba zrobiła sama na Honohoshi, wybrzeżu wyspy Amami Ōshima. Bez względu na rozpiętość jej palety dźwiękowej – a na Adan zakres ten jest tak szeroki i pojemny jak u Joanny Newsom na Have One on Me – Aoba pokazuje intymność, która sprawia, że czujemy się jakbyśmy byli z nią w jednym pokoju. Choć na tle całego Windswept Adan błyszczą wyróżniające się utwory, takie jak Porcelain i Dawn in the Adan, siła albumu leży w kinowych momentach, takich jak Parfum d'étoiles, gdzie przestronnym dźwiękom pianina, na którym gra Umebayashi towarzyszy sporadyczny, dobiegający jakby z oddali i cichy śpiew Aoby.
Twórczość artystki zyskała większą popularność w ciągu ostatniego roku, ponieważ przebywanie w samotności wzmogło w nas potrzebę komfortu. Ma ona rzadki talent muzyczny, któremu dorównuje jedynie jej umiejętność szlifowania go i przemienienia w drobiazgowo dopracowane dzieła. Jej muzyka akceptuje samotność i przemienia ją w przepełnione obfitością, spokojne miejsce. Oferuje słuchaczom poczucie pocieszenia i możliwości. Magia, którą przekazuje, inspiruje takie artykuły jak Ichiko Aoba i emocje związane z przestrzenią w czasie pandemii (ang. Aoba Ichiko and the emotion of space during the pandemic). Innymi słowy, jej efekt jest wyjątkowy. 21 czerwca 2021 roku Ichiko Aoba zagrała koncert w stylu muzyki kameralnej w Shibuya Bunkamura Orchard Hall. Dołączyli do niej muzycy, którzy nagrali Windswept Adan.
